خصوصیات مختلف باکتری Pseudomonas orientalis ، بیمارگر جدید بیماری بلاست مرکبات در ایران
عنوان دوره: بیست و دومین کنگره گیاهپزشکی ایران
نویسندگان
چکیده
در بین سال‌های 87-1386، جدابه‌های سودوموناس از برگ و سرشاخه‌های آلوده به بیماری بلاست مرکبات از استان‌های شمالی کشور (گیلان، مازندران و گلستان) جمع‌آوری شدند. به منظور بررسی خصوصیبات فنوتیپی، تعیین‌ترادف چندین جایگاه ژنی، انگشت‌نگاری ژنتیکی و بررسی‌های فیلوژنتیکی، از بین 126 جدایه، گروه یک با 16 جدایه و با نام Pseudomonas orientalis انتخاب شدند. به منظور ارزیابی توان بیماری‌زایی از سه رقم آلمو، واشنگتن ناول و نارنج استفاده شد. شدت بیماری‌زایی براساس گسترش لکه‌های نکروز بر حسب میلی‌متر مربع محاسبه شد. درصد بیماری‌زایی جدایه‌های این گروه به ترتیب بر روی سه گونه مورد آزمایش، %94، 94% و 81% بوده و در مقایسه با سایر گروه‌ها، شدت بیماری‌زایی متوسطی را بر روی این ارقام داشتند. نتایج آزمون بیوشیمیایی LOPAT [+, -, (±), +, +] نشان می‌دهد که جدایه‌های این گروه الگویی متفاوت در مقابسه با P. syringae یا P. viridiflava دارا می‌باشند. توانایی تولید رنگدانه فلورسانت بر روی محیط غذایی King B را دارند. سایر آزمون‌های مربوط به توانائی استفاده از منابع کربنی و ازتی، با استفاده از کیت‌های بیوشیمیائی اپی (API 20 NE) و نیز میکروپلیت بیولوگ (Biolog GN2 Microplate) انجام شد. با استفاده از نرم‌افزار MVSP 3.2 ، دندروگرام خصوصیات فنوتیپی بر پایه ضریب تشابه ساده (Simple Matching Coefficient) و اساس رابطه آن‌ها برپابه خوشه‌بندی میانگین‌های حسابی بی‌وزن (UPGMA) ترسیم گردید، بر اساس این ویژگی‌ها، در سطح تشابه %98، جدایه‌های این گروه در 4 خوشه مجزا قرار گرفتند. برای بررسی ترکیب پلی‌ساکاریدهای خارج سلولی از روش کروماتوگرافی مایع با عملکرد بالا، استفاده شد، بدین منظور باکتریها بر روی تشتک غذایی حاوی سوکروزی که به عنوان تنها منابع کربنی بوده، کشت داده شد. نتایج بررسی‌ها نشان داد که ترکیب و نسبت مونوساکاریدها در پلی‌ساکاریدهای خارج سلولی در جدایه‌های این گروه با یکدیگر متفاوت بوده ولی منوساکارید فروکتوز در مقایسه با رامنوز و گلوگز از فراوانی بیشتری برخوردار است، از این رو به هموپلی‌ساکارید آن، لوان یا فروکتان می‌توان گفت. بررسی ارتباط فیلوژنتیکی جدایه‌ها بر اساس ترادف استنتاجی نواحی نیمه حفاظت شده ژنومی، با ژن‌های rpoD (717نوکلئوتید)، 16S rDNA (1296نوکلئوتید)، و gyrB (805 نوکلئوتید) و نیز ترادف ترکیبی آن‌ها ( 2818 نوکلئوتید) نشان می‌دهد این گروه می‌تواند در موقعیتی مجزا از سایر گروه‌ها قرار بگیرد، البته با بیشترین درصد شباهت نسبت به باکتری P. orientalis و در حد %97-%9/96 . با کمک روش واکنش رنجیره‌ای پلیمراز، وجود ژن‌های syrB و syrD که ژن‌های کدکننده در ساخت و خروج لیپودپسی‌نوناپتیدها را بر عهده دارند، در بین جدایه‌های این گروه تشخیص داده نشد. تنوع جدایه‌های مورد بررسی این گروه بر پایه انگشت نگاری ژنتیکی حاصل از BOX-PCR و ERIC-PCR و نیز تلفیق داده‌های آن‌دو نشان داد که جدایه‌ها به‌ترتیب در سطح شباهت 80، 90 و 97 درصد، در 4، 4 و 6 گروه مجزا قرار می‌گیرند.
کلیدواژه ها