شناسایی گروه‌های سازگاری رویشی(VCGs) قارچ Botrytis cinerea با استفاده از جهش‌یافته‌های nit
عنوان دوره: بیست و دومین کنگره گیاهپزشکی ایران
نویسندگان
چکیده
بیماری کپک خاکستری عمدتا توسط قارچ Botrytis cinerea در قسمت انتهایی دم میوه(دمگاه) نرم و آبگز و به رنگ زرد در می آید و سپس در آن ناحیه کپک خاکستری رشد می کند و تعداد بی شماری اسپورهای یک سلولی شفاف تولید می کند. عامل بیماری کپک خاکستری بصورت (اسکلرت) در خاک، میسلیوم در بقایای آلوده گیاهی و همچنین بصورت اسپورهای غیر جنسی در هوا بقاء خود را حفظ می کند. این قارچ در محصولات سبزی و صیفی گلخانه مانند گوجه فرنگی، فلفل، خیار و بادمجان تحت شرایط هوای سرد و خنک و مرطوب بیماری ایجاد می کند و همچنین این قارچ پلی فاژ بوده و در بسیاری از گیاهان باعث کپک خاکستری می گردد. در این تحقیق ساختار جمعیت قارچ Botrytis cinerea (tel: Botrytinia fakelianae) از طریق بررسی گروه های سازگاری رویشی (VCG)، با استفاده از جهش یافته های nit که قادر به استفاده از نیترات نیستند مورد ارزیابی قرار گرفت. برای این منظور 30جدایه قارچ B.cinerea از میزبان های سبزی و صیقی از گلخانه های منطقه ورامین جمع آوری شد. نمونه ها بمنظور خالص سازی تک اسپور شده و پس از شناسایی روی محیط کشت اختصاصی( BSM )کشت شدند. بمنظور بررسی گروه های سازگاری رویشی (VCG) جدایه ها، روی محیط کشت پایه Vogel's حاوی پتاسیم کلرات رشد داده شدند. محیط حاوی کلرات برای رشد قارچ سمی میباشد و دلیل آن به خاطر تبدیل کلرات به کلریت در حضور آنزیم نیترات ریداکتاز در جدایه های جهش نیافته یا وحشی است. جهش یافتگان مقاوم به کلرات در این محیط به صورت سکتورهای سریع الرشد از حاشیه کلنی خارج شدند. پس از اطمینان از بروز جهش بر اساس الگوی رشد اگزوتروف روی محیط کشت پایه، جهش یافتگان nit به منظور تعیین فنوتیپ به محیط های(پتاسیم نیترات، پتاسیم نیتریت، هیپوزانتین) منتقل شدند. جدایه هایی که قادر به رشد روی این محیط ها بودند مقاوم به پتاسیم کلرات و در غیر اینصورت حساس به پتاسیم کلرات تعیین فنوتیپ گردیدند. در نهایت بمنظور تعیین گروه های سازگاری رویشی جهش یافتگان حساس به پتاسیم کلرات از یک جدایه در مقابل جهش یافتگان مقاوم به پتاسیم کلرات از جدایه دیگر قرار داده شد. محل تماس دو جدایه از نظر رشد پروتروفیک (نشان دهنده سازگاری) و یا وجود شکاف (نشان دهنده ناسازگاری) بعد از یکماه مورد بررسی قرار گرفت. جدایه هایی که در محل تماس رشد پروتروفیک از خود نشان دادند، سازگار و در یک گروه سازگاری رویشی قرار داده شدند. بر اساس نتایج این تحقیق از مجموع 30 جدایه مورد بررسی تعداد ده گروه سازگار رویشی تعیین شد. بین گروه های سازگاری رویشی و نوع میزبان و مناطق جمع آوری شده همبستگی وجود نداشت.
کلیدواژه ها