تغییرات جمعیت و میزان خسارت تریپس پیاز (Lind.) Thrips tabaci در روش‏ها و تاریخ‌های متفاوت کشت پیاز و اثر آن عوامل روی عملکرد محصول

عنوان دوره: بیست و یکمین کنگره گیاه پزشکی ایران
نویسندگان
چکیده
در سالهای 1391 و 1392 برای ارزیابی تغییرات جمعیت و میزان خسارت تریپس پیاز در دو روش کشت نشایی و کشت مستقیم و تأثیر آن عوامل روی عملکرد محصول، یک طرح تحقیقاتی در قالب طرح بلوک‏های کامل تصادفی با 4تیمار، شامل سه تاریخ خزانه ‏گیری در 15 آبان، 15 دی و 15 بهمن و یک تاریخ کاشت مستقیم در 15 اسفند، در سه تکرار و در دو قطعه مجزا در استان اصفهان اجرا شد. بر اساس نمونه برداری از جمعیت آفت (داشتن حداقل 10 پوره در بوته) یکی از قطعات سمپاشی و قطعه دیگر آب‌پاشی شد. نتایج نشان داد که تیمارها از نظر میانگین جمعیت ، شاخص خسارت، وزن سوخ، ارتفاع بوته، درصد به‏گل‏رفتن، عملکرد محصول، انبارمانی و درصد چندقلوئی در سطح 5درصد اختلاف معنی‏دار دارند. بطوریکه روش کاشت مستقیم (تاریخ کاشت چهارم) با میانگین 55 پوره تریپس در بوته و شاخص آلودگی 6 از 9 بالاترین تراکم جمعیت و خسارت آفت و کمترین عملکرد و وزن سوخ را در تیمارهای مورد بررسی داشت. تیمارهای کشت نشایی بدون اختلاف معنی‏دار با یکدیگر بالاترین عملکرد و وزن سوخ و کمترین شاخص خسارت را داشتند. اما از نظر ناهنجاری‏ها، تاریخ کاشت اول با 48% ضایعات انباری، 23%چندقلویی و5/3درصد به‏گل‏رفتن بالاترین ناهنجاری‏ها را داشت و از این نظر با سه تیمار دیگر اختلاف معنی‏دار داشت. تاریخ کاشت‏های اول و دوم با سه بار سمپاشی کمترین و روش کاشت مستقیم با 8 بار سمپاشی بیشترین تعداد سمپاشی را داشتند. بررسی‏ همبستگی بین فاکتورهای مورد بررسی نشان داد که تراکم جمعیت تریپس میتواند روی میزان خسارت، وزن سوخ، و عملکرد محصول اثر معنی‏دار داشته باشد، اما روی ارتفاع بوته، انبارمانی، به‏گل‏رفتن و چندقلوئی اثر معنی‏دار ندارد. به‏نظر می‏رسد تاریخ کاشت دوم (خزانه‏گیری در 15 دی ماه و انتقال به زمین اصلی در اسفندماه) مناسب‏ترین تاریخ کاشت پیاز به روش نشایی در منطقه اصفهان باشد.
کلیدواژه ها